Dag 8; We zijn weer thuis

We zijn weer thuis!

We hoeven pas rond 12.00u op het vliegveld te zijn, dus we hebben alle tijd om rustig te ontbijten en de laatste spullen in te pakken. Als de kamer weer leeg is checken we uit bij de receptie. De rental car terugbrengen is deze x, vergeleken met Gran Canaria, een eitje. We volgen op het vliegveld de borden 'arrivals', vervolgens 'rental cars' en eenmaal in de parkeergarage de borden voor "Cicar' waar we de auto terug moeten brengen. We leveren de sleutel in en dan genieten we nog even buiten op een bankje van het zonnetje.

We vertrekken op tijd!

Eenmaal binnen is de incheck balie nog niet open, maar dat duurt gelukkig niet lang. We droppen de koffers en als we de boarding passen hebben gaan we op zoek naar de koffie. Als Benny een rondje loopt, Anja zit een boek te lezen, blijkt er een heerlijk buitenterras te zijn. Het is eigenlijk het rokersgedeelte, maar er is verder helemaal niemand, dus brengen we de rest van de tijd door in de zon.

Daar komt onze Tui 737...

We vertrekken 10 minuten vroeger dan gepland en als de gezagvoerder roept dat we rond half 7 zullen landen, wat een uur eerder is dan gepland, zijn we helemaal happy. Adiós Lanzarote...

In het vliegtuig kijkt Benny een film (en zijn buurman naast hem kijkt mee) en Anja gaat verder in haar boek. We bestellen koffie/thee en allebei een broodje kaas (dat was op de heenweg een lekker broodje) en idd een uur vroeger dan gepland om 18.35u staan we weer aan de grond.

We appen Brendon & Mitchell dat we geland zijn en als wij met de koffers naar buiten komen, komt Brendon net aanrijden. Perfect timing! Rond half 8 hebben we Brendon afgezet en zijn ook wij weer thuis.

Inmiddels is het donderdagmiddag, Anja is vanmorgen al naar de sportschool geweest, de boodschappen zijn gedaan en Benny is aan het klussen in het huis van Mitchell wat eind deze maand leeg moet zijn. De koffers zijn opgeruimd en de was hangt buiten te wapperen. Alles weer zijn gangetje en behalve het bruine huidskleurtje lijkt het alsof we niet weggeweest zijn.

Dit was het voor nu. Leuk dat jullie weer met ons 'op pad' geweest zijn en dankjewel voor al jullie leuke en lieve reacties. Altijd weer leuk om te lezen. Tot een volgende roadtrip!

Liefs van ons xxoo

Dag 7; Last day!

Het verslag van vandaag is kort maar krachtig. Prima dagje! De lucht is strak blauw, het is 28* en de wind is gaan liggen.

Na het ontbijt verdwijnen we naar het zwembad en pas na 16.00u komen we er weer vandaan.

We verhuizen al wat spullen van de kast naar de koffer en checken on-line vast in.

We eten bij La Terrazza, een klein restaurantje tegenover het hotel, met een gezellig terras en een leuke ober. Vleesspies voor Benny en visspies voor Anja. We sluiten af met een banana split.

We hebben heerlijk gegeten!

Dag 6; Poolday

Na de drukke dag van gisteren is er vandaag niet zo veel te vertellen. Als we het ontbijt binnen hebben gaat Benny aan de wandel en Anja werkt de website met de dag van gisteren bij.

De rest van de dag ziet er ongeveer zo uit... Relaxxx

Om 18.45u gaan we weer met goede moed richting het diner buffet. Die goede moed verdwijnt al snel als we zien hoe belachelijk druk het weer is. We vinden gelukkig nog een tafeltje buiten en gaan op zoek naar de voorgerechtjes. We zijn hier nu 5 avonden en eerlijk is eerlijk van variatie hebben ze hier nog nooit gehoord. Niet bij het ontbijtbuffet wat elke ochtend exact hetzelfde is, maar ook niet bij het avond buffet. Het saladebuffet verandert bijna niet, er liggen alleen soms wat extra stukjes vis en/of zoals vandaag een schaaltje met 2 nacho's en een beetje guac en het brood en kaas buffet is ook dagelijks hetzefde. Het warme buffet is een ander verhaal. De frietjes en de spruitjes liggen er iig elke dag, maar aan het begin van het buffet, voor je bij de bakplaat komt schijnt wel wat te veranderen. We durven dat niet met zekerheid te zeggen, omdat de rij zo mega lang is dat er nog net geen bordje staat met "Wachtrij vanaf hier .. minuten". Hahaha, we lachen erom, maar het is de bittere waarheid. Goed, we starten met salade, nacho's, vis en brood. Bij de 2e ronde ziet Anja kans om bij de frietjes én de uienringen, aan de linkerkant van het buffet te komen. Dat laatste smaakte trouwens, net als de pancakes van vanmorgen bij het ontbijt, naar schoenzool... Bij de 3e ronde zien we, buiten de lange rij om, bij de warme gerechten alleen nog bleke spaghetti en een rode saus met niets erin (geen groente/geen vlees), dus soort van opgewarmde tomatenketchup ofzo. We houden het deze ronde dan maar bij brood en kaas. Bij gebrek aan wat anders volgt hierna meteen maar het toetjes buffet. De enige plek waar elke dag nog wel iets van variatie in zit. Helaas is ook dit buffet inmiddels al soort van leeg gevreten. Benny heeft mini eclairs met een chocovulling en iets wat op een brownie lijkt (zonder slagroom, want de bus is leeg). Dat ziet er iig lekker uit. Als Anja hetzelfde haalt, incl nog een Jelly citroenpuddinkje en iets van bananenstrüdel komt ze tot de ontdekking dat de eclairs uit de vriezer komen (de vulling is nog bevroren) en dat de brownie die een chocoladecake blijkt te zijn en de bananen strüdel allebei met cocos zijn. Gadverdegadver! Het Jelly puddinkje is lekker, dat dan weer wel. Daar halen we er snel nog eentje van én een bakje ananasmousse wat net bijgevuld wordt.

Al met al... het eten is geen succes in dit hotel. Het hotel is niet zo groot, maar het warme buffet is echt gewoon te klein. Verder wordt er bijna niet gekeken of schalen leeg zijn, waardoor er ook niet voldoende en op tijd bijgevult wordt. Jammer!

Dag 5; Route 2

Vandaag gaan we het westen van Lanzarote ontdekken.

Na het ontbijt pakken we de spullen die mee moeten en vertrekken we naar onze 1e stop; Volcàn El Cuervo

In het Marco Polo reisgidsje van Lanzarote staat helemaal niets over deze vulkaan, maar na wat speurwerk op internet vinden we het volgende... "Wie zichzelf wil uitdagen of wie wil genieten van een ultiem vulkaanlandschap, die moet naar Volcàn del Cuervo. Op de top van de vulkaankrater heb je een prachtig uitzicht over de omgeving en het typerende, vulkanische landschap van Lanzarote. Hoewel de tocht naar de top als pittig kan worden ervaren door beginnende wandelaars, is het de moeite meer dan waard". Voor ons zeker een trigger om deze vulkaan te bezoeken. Er is geen Visitors centre of iets wat er ook maar op lijkt, alleen een parkeerplaats, waar wat auto's staan, langs de weg verraad dat hier iets te zien/beleven valt. We nemen foto/filmspullen en water mee en gaan dan op pad.

Hoe dichterbij we bij de vulkaan komen, hoe beter je kunt zien waar de eruptie heeft plaats gevonden. Beetje vreemd idee dat we straks op de bodem van de krater zullen staan.

We lopen door een landschap van lava...

In de 18de eeuw heeft Lanzarote ontzettend veel last gehad van vulkaanuitbarstingen. Enorme oppervlaktes zijn hierdoor veranderd. De eerste uitbarsting van deze reeks vond plaats op 1 september 1730. Hoewel dit zeker niet heftigste was vormde tijdens deze uitbarsting deze vulkaan, Volcàn del Cuervo.Wat bijzonder is aan Volcàn del Cuervo is dat het een klassieke, simpele krater is. De vorming is symbolisch voor hoe veel mensen een vulkaan zien. Gelukkig kan dit type vulkaan maar één keer uitbarsten. In de jaren en eeuwen daarna is een deel van de vulkaan steeds verder ingestort. Hierdoor ontstond een caldera. Vandaar dat deze vulkaan ook wel bekend staat als Caldera del Cuervo.

Wat bijzonder is aan deze vulkaan is dat je er doorheen en eroverheen kan lopen. Tijdens een tocht van zo’n 5 kilometer bereik je de top. Vanaf hier heb je een schitterend uitzicht. Niet alleen over het omringende landschap, maar ook de vulkaan in. Dit maakt de tocht enorm indrukwekkend. Veel mensen zeggen dat een wandeling naar de top van deze vulkaan een zuivering voor je geest is. Of dat echt zo is durven we niet te zeggen, maar het is in ieder geval zeer inspirerend en adembenemend!

Er loopt een pad langs/rondom de hele vulkaan...

Waarbij we na een tijdje aan de rechterkant aan het pad naar boven kunnen beginnen. Het is een behoorlijke klim, maar eenmaal boven is het zeker de moeite waard...

We staan nu boven aan de rand van de krater en na even van dit bijzondere uitzicht te hebben genoten beginnen we aan de afdaling naar de bodem, waar het nog veel indrukwekkender is en je je meteen realiseert dat de mens maar een nietig wezentje is en dat aarde zóveel meer kracht en macht heeft. Bijzonder is ook wel dat na zoveel jaar, zelfs in een vulkaan krater en dwars door de dikke laag lava heen de planten toch weer een weg vinden...

Als we alle indrukken opgeslagen hebben verlaten we de krater ...als je naar beneden loopt, moet je ook weer omhoog... en lopen we door dit bijzondere 'maan' landschap terug naar de parkeerplaats.

Volgende stop, volgend vulkaanlandschap. We gaan op weg naar Parc National de Timanfaya of Montañas del Fuego (letterlijk: vuurbergen) is een natuurgebied op Lanzarote, het gebied bestaat uit een uniek vulkanisch, "maan" landschap. Dit landschap ontstond door een vulkaanuitbarsting in 1730. Er is nog steeds sprake van vulkanische activiteit.

Bij het bepalen van de route kunnen we uit verschillende Timanfaya opties kiezen. we voeren in wat het meest voor de hand ligt: Het visitors centre. Als we aankomen ziet het er verdacht stil uit. Er staan 2 auto's links van de weg en 1 auto voor het gesloten hek van de parkeerplaats??? We rijden een stukje door, keren dan om en zetten ook onze auto voor het hek. Eerst maar een foto van het parksign

Inmiddels stoppen er nog meer auto's en iedereen kijkt net als wij, verbaasd dus, tot we de volgende aankondiging ontdekken op de slagboom...

Ja, ja... hoe dan? Wat nu? We weten dat je zelf niet door het N.P mag rijden, dat dit alleen met een bus van het park kan, maar betekent dat dan dat ook deze niet rijden op zondag? Dat zou vreemd zijn, want op internet staat dat het park open is met een gemiddelde drukte... We roepen een hulplijn in! Brendon is hier ook geweest, misschien kan hij ons helpen. We videobellen, zodat hij kan zien waar we zijn en horen dan ook meteen dat we dus niet bij de vertrekplaats van de bussen staan. We moeten naar Islote de Hilario ipv dit bezoekerscentrum. Aha, onze dank is groot! We geven de dame van Google Maps de opdracht ons daarheen te brengen en, na een tocht door het volgende vulkaan landschap, staan we na 10min op de goede plek. We betalen de entree (ja, ja, inmiddels weten we dat ons 4 bezienswaardigheden ticket van eergisteren ook hier geldig was) en rijden dan naar boven naar de parkeerplaats, waar een aardige meneer ons een plekje vlak voor de deur van het restaurant geeft. Hij verteld dat de volgende bus over 5min vertrekt, maar als we heel lief vragen of we eerst koffie mogen drinken, dan mag dat ook. De bussen vertrekken elke 20min en de rit duurt iets meer dan een half uur.

Terwijl we, na een discussie met de koffie dame ...er staat 1 meneer, die al geholpen wordt aan de bar. Anja gaat links van hem staan. Even later sluiten er ook rechts mensen aan en die worden meteen geholpen. Als Anja een beetje verbaasd naar de koffiedame kijkt, legt die uit dat je rechts moet aansluiten...Serieus? Er was verder helemaal niemand!... in het panorama restaurant aan een lekker bakkie zitten, zien we meteen waar we straks met de bus rijden.

Na de koffie kunnen we meteen in de bus stappen

De bustour gaat over een smalle weg langs die klimt en daalt, over en langs vulkanen en door belachelijk bijzondere en indrukwekkende lava velden.De bus stopt wel af en toe, maar we mogen er helaas niet uit. De foto's geven een slechts een kleine indruk van wat we zien. De blauwe gloed komt door de getinte ramen van de bus.

Ons eindpunt van deze indrukwekkende tour; Het panorama restaurant.

Realiseerde we ons dit al toen we een aantal jaren geleden in Yellowstone N.P waren (reisblog 2010 en 2014), als we terug bij ons startpunt zijn laten ze ons nog even zien hoe heet het in het binnenste van deze aarde is...

Water veroorzaakt een geiser...

...en stro vliegt vrijwel meteen in de fik.

We nemen, om het af te leren, nog een bakkie koffie ..ja, we sluiten nu netjes rechts aan.. en gaan dan weer op weg.

De volgende stop is El Lago Verde bij El Golfo. Helaas komen we er nooit aan... De weg is afgesloten. Google maps laat ons stoppen waar geen groen meertje is en als we vanaf die plek een stukje doorrijden staan we ineens bij onze volgende stop. Los Hervideros.

Dit natuurfenomeen laat zien wat de elementen van de natuur samen kunnen bewerkstelligen. Lavastromen hebben voor een ruige rotsformatie gezorgd die zeer abrupt stopt waar de zee begint. Als je de auto op het parkeerterrein parkeert zie je nog niet meteen wat er te zien is. Pas zodra je vanaf de auto het pad oploopt zie je ineens hoe de zee stukken uit de kust heeft gehapt en hoe de golven soms zeer ruig in de onderbuik van de uitgeslepen rotsen aanklotsen.

Het is een prachtig gezicht hoe het water de inhammen in klotst, hoe de golven kapot slaan tegen het gestolde lava en nog indrukwekkender is het bulderende geluid wat dat veroorzaakt.

Hierna rijden we naar Salinas de Janubio, de zoutvelden van Lanzarote.

Na de zoutvelden hebben we eigenlijk La Geria nog op de planning staan, een bijzondere manier van wijn produceren, maar we slaan dit over en gaan terug naar het hotel. We zijn hier vanmorgen al langs gereden, maar niet gestopt voor foto's. Voor wie interesse heeft van zowel El Lago Verde als van La geria staan foto's in de sneak preview.

We eten vanavond bij het Steak restaurant tegenover ons hotel. Benny heeft Mixed grill meat en Anja Mixed grill fish. Het is, zoals gewoonlijk bij een mixed plate veuls te veul!

Na het eten bewerken/uploaden we de foto's nog, maar een verslag schrijven moet toch echt tot morgen wachten!

Dag 4; Relaxday

Vandaag niet zo heel veel te melden...

We zijn redelijk vroeg wakker, 10 over half 8, nemen een bakkie koffie/thee en stappen onder de douche.

Voor we gaan ontbijten lopen we eerst even langs de receptie. Hoe lief en attent die fles Champagne ook was bedoeld ...al blijft het vreemd dat er vanuit gegaan wordt dat je alcohol drinkt... wij gaan die fles niet open maken en al helemaal niet leeg drinken. We brengen hem dus netjes, incl een bedankje, terug bij de receptie.

Na het ontbijt maakt Anja het verslag van gisteren af om daarna met een boek te verkassen naar het zwembad.

Benny gaat lopend naar het vliegveld om daar wat te filmen. We hoorden gisteren van 2 dames, de enige Nederlanders die we tot nu toe gezien/gesproken/gehoord hebben, dat er een goed bereikbare spotters plek is. Halverwege de middag is hij weer terug. We blijven tot een uur of half 5 bij het zwembad liggen, maar het is de hele dag al op en af bewolkt en nu wordt het ook wat frisser, dus gaan we terug naar de kamer. We hebben trouwens ook wel weer trek in een bakkie.

Kwart voor 7 gaan we naar het restaurant om te eten. Geen foto's deze keer, want we hebben niet veel en niets bijzonders gegeten. Het 1e wat opvalt bij de voorgerechten is dat de sushi en de vis van gisteren er weer staat. We nemen wat koolslaw, brood en een paar puntjes kaas. We zien halve kippen voorbij komen, maar er zijn bij het warme buffet 25 wachtende voor U. Daar passen we voor. Er zijn ook geen schone borden meer, dus Anja doet het met een dessertschotelt met wat frietjes sla en Benny heeft zo'n zelfde schoteltje met frietjes en een mini schnitzel. We gaan om de boel toch een beetje op te vullen 2x langs de toetjes.

Inmiddels zitten we aan de koffie/thee, kijkt Benny de nieuwe Avatar op de laptop en werkt Anja de website weer bij.

Morgen gaan we de 2e route rijden, dus met de auto op stap!

C-ya xxoo

Dag 3; Route 1

Hoi iedereen,

Wat later dan normaal, maar we zijn gisteren de hele dag op pad geweest. Het uitzoeken/uploaden van de foto's duurde langer dan gedacht en dus het kwam er niet meer van om een verslag te schrijven. Bij deze...

Na het ontbijt gaan we het Noorden van Lanzarote verkennen.

Onze 1e stop zou Montaña de Tinaguache moeten zijn, maar daar is dus geen stop. We rijden langs de Montaña heen zonder een foto te kunnen maken...

Stop 2 is Stratified City (Antigua rofera de Teseguite). Geen echte stad, maar de vreemde rotsformaties lijken op de één of andere manier op huisjes. Duizenden jaren met wind, zon en regen hebben deze bijzondere rotsformaties gecreeerd met holen, tunnels en grotten.

We maken een stevige wandeling tussen de bijzonder rotsen.

Stop 3 is Jardin de Cactus. De naam heeft verder geen uitleg nodig, denk ik. César Manrique (zie de sneak preview) verzamelde hier bijna 1500 exemplaren. De entree is niet gratis, maar we kunnen een ticket kopen voor 4 verschillende bezienswaardigheden. Dit is goedkoper en omdat we toch van plan zijn ze alle 4 te bezoeken zouden we wel gek zijn om dit niet te doen. De dame bij de kassa legt uit dat we bij de andere bezienswaardigheden de kaart alleen nog maar hoeven te laten afstempelen. Helemaal goed!

De tuin ziet er vanaf de ingang al prachtig uit, maar voor we er door heen wandelen gaan we 1st naar de koffie. We delen de tafel met 2 jonge Duitsers die met en cruiseboot mee zijn en vanaf de haven van Arrecife op de fiets naar de tuin gekomen zijn.

Na de koffie beginnen we aan ons rondje door deze bijzondere tuin.

Gofio molen

We hebben geen verstand van cactussen, maar dat dit een Prickley Pear en eetbaar is, dat weten we dan weer wel!

'Kudde' bolcactussen

Prachtig!

Vanaf hier rijden we naar onze 4e stop Jameos del Agua

Er staat een lange rij bij de kassa, maar omdat we al kaartjes hebben nemen we de korte rij. We komen een desk tegen waar een telefoon én een stempel op ligt, maar er is niemand die stempelt, dus lopen we zo door.

Rita Hayworth noemde Jameos del Agua 'het achtste wereldwonder'. Misschien wat overdreven, maar mooi is het wel. We dalen een trap af en komen uit in een soort trechter een onder een ingestort lavaplafond. De foto is van internet, want fotograferen vanuit het donker met zo veel tegenlicht is niet te doen.

Als we nog verder de grot in lopen komen we langs het zoutwatermeer. Hier zou het vol moeten zitten met witte albino krabbetjes, die nergens anders ter wereld voorkomen. Doordat ze uitsluitend in het donker leven zijn hun ogen volledig verdwenen. We maken 2 onder water foto's, maar kunnen helaas geen krabbetjes ontdekken.

As we weer boven de grond zijn hebben we, vanaf het terras waar we koffie drinken, een prachtig uitzicht over het door César Manrique aangelegde zwembad. Ook deze foto is van internet, omdat het tegenlicht van de zon op de witte ondergrond veel te veel weerkaatst.

Zo schattig... Op het terras voert een moeder mus haar kindje de kruimels die op de grond liggen...

Stop 4 is Cueva de los Verdes waar we een rondleiding zullen krijgen door het binnenste van een vulkaan.

Er staat een mega lange rij bij de kassa, maarrrrr haha, wij hebben al kaarten. We pakken de linker rij en lopen in 1x, ook hier geen controle, door naar beneden. Er gaat net een tour weg, dus we wachten geduldig op de volgende. Als we een kleine 20 minuten zitten sluit een meneer de rij waar wij langs zijn gekomen af met een touw. Mmmm, hij overlegt met iemand anders en komt dan naar beneden. Dames en heren, voor wie een multiple ticket heeft... deze moet bij de kassa afgestempeld worden, anders kunt U niet mee met de tour. Geen stempel, geen tour! Okayyy, we kijken elkaar aan,,, Begrijpen we nu goed dat we al wel tickets hebben, maar alsnog achteraan moeten aansluiten?? We vragen nog even voor de zekerheid en JA dus, dat betekent het. Haha, grapjas! Daar hebben we dus ff geen zin in. De rij is zeker een half uur lang en dan nog wachten op een tour die ook nog eens bijna een uur duurt. het is inmiddels bijna half 4 en we hebben nog 2 stops te gaan, deze slaan we ...iig voor nu... even over.

Op dus naar Mirador del Rio, stop 5

We hebben een prachtig uitzicht van het voormalig vestingwerk Batería. We staan op 479m hoogte op het uiterste Noorden van Lanzarote en hebben van hier fantastich uitzicht over de eilanden La Graciosa en Alegranza.

1e foto van internet, omdat Anja geen panorama foto's kan maken...

Je ziet dat het nu wat bewolkter is, dan toen de foto hier boven is genomen

We drinken koffie mét chocolade taart (Anja is tenslotte jarig) in het restaurant met de volledig glazen gevel, waardoor je ook hier een prachtig uitzicht hebt over de 2 eilanden, maken nog een selfie en gaan dan op weg naar onze laatste stop voor vandaag.

Stop 6 is het Castillo de Santa Bárbara. We hebben inmiddels al gezien dat het Piratenmuseum, wat zich in het kasteel bevindt al sinds februari 2020, wegens werkzaamheden, gesloten is, maar dat mag de pret niet drukken, We gaan er gewoon wat foto's maken van de buitenkant. Ook goed. De dame van Google maps is inmiddels ook wat oververmoeid aan het raken van deze lange dag, want ze stuurt ons, op een gegeven moment, wel heel erg binnendoor en over half verharde wegen. Op een gegeven moment zijn ook wij het zat. We stoppen/keren om en voeren nu rechtstreeks het hotel in, dan maar geen kasteel. Grappig genoeg komen we dus nu wel ineens de borden van het kasteel tegen. Haha, komt het toch nog goed... of niet... de slagboom is naar beneden en we kunnen zelfs niet naar het kasteel toe rijden om wat foto's te maken. Dan niet! Op naar hotel Las Costas. Als we rond half 6 de kamer binnen komen wacht ons, nou ja Anja, een verrassing... Een fles koude Champagne, 2 glazen en een felicitatie kaartje. Hoe lief, hoe attent is dit!

Het dinner thema van vanavond is Chinees. Lekker!Na het eten uploaden we nog wat foto's, maar we zijn te moe om nog aan de website te beginnen. Morgen weer een dag!

Dag 2; Hotel Las Costas, Puerto del Carmen

Hoi allemaal,

Om kwart voor 8 zijn we wakker. We drinken koffie/thee op ons terras, stappen onder de douche en gaan dan naar het ontbijt. We vinden een tafeltje buiten aan het zwembad en dan gaan we maar eens kijken wat het ontbijt te bieden heeft. Er zijn een paar ronde buffetten met yoghurt/kwark en van alles om er door te doen, er is een buffet met fruit, een buffet met broodbeleg, salade en toppings en het laatste ronde buffet heeft verschillende soorten pastries en brood, maar levert een teleurgestelde Benny op want er zijn geen croissantjes... Het rechte, warme buffet heeft verschillende soorten ei, pancakes en churros en er worden op verzoek omeletten gebakken met van alles wat je er maar door wilt hebben. De rest van het buffet bestaat uit wat aardappelgerechten en gebakken bacon. We starten met een geroosterde boterham met roerei. Er staat zo'n broodrooster met een lopende band erin. De 1e x komt de boterham er net zo wit uit als dat hij er in ging. We voeren het apparaat op tot vol vermogen en als de boterham er een x of 5 doorheen is geweest krijgt hij zowaar een licht kleurtje. Anja haalt voor de 2e ronde 2 plakken donkerbruin stokbrood. 1 met creamcheese en tomaat, de ander met brie en komkommer. Benny gaat voor de yoghurt, maar komt terug met een chocodonut, een plak chococake én 2 chocokoekjes, want hij kan de kommen om de yohurt in te doen niet vinden....hahahaha!! Als Anja voor de 3e ronde gaat komt ze terug een met een bordje met meloen en grapefruit en een schaaltje yoghurt. De schaaltjes stonden er, uiteraard gewoon. Benny gaat dan ook alsnog een bakje yoghurt halen. We spoelen de boel weg met koffie en jus d'orange.

Na het ontbijt drinken we nog koffie op ons eigen terras en gaan dan de cactustuin bij het hotel verkennen. Prachtig!

Kokosnoten.

Anja's favoriet: De Paradijsvogelbloem

We lopen de tuin van het hotel uit en een stukje over de boulevard.

En ook Puerto del Carmen heeft z'n eigen Muscle Beach...

Zodra het kan gaan we het strand op en ploeteren een flink stuk door het mulle zand. Hoe lekker is dit...

Selfietime

Mirador Playa Grande

Dit is ook Puerto del Carmen...

We lopen over de boulevard terug naar het hotel, op naar de koffie...

De middag brengen we door bij het zwembad volgens het 15/15 principe. Oftewel 15 min voorkant sudderen, 15 min achterkant en dan even afkoelen in het water. De 'lunch' betaat uit een portie nacho's met guacemole en frietjes om te delen en allebei een overheerlijke smoothy. Om 5 uur zijn we terug in de kamer, waar we vast een opzetje maken voor de website onder het genot van koffie/thee.

Om half 7 gaan we eten. Het buffet met de voorgerechtjes verschilt niet zo veel met gisteren. Anja heeft vis, salade en brood en Benny kerrierijst met draadjesvlees van het warme buffet wat een stuk beter bevalt vandaag. Als hoofdgerecht heeft Benny spaghetti en een visje van de bakplaat en Anja de gele rijst met werkelijk overheerlijke, botermalse zalm en een salade. We vermaken ons prima tijdens het eten. Aan de tafel naast ons zit een dame met gebakken gamba's op haar bord en we hebben werkelijk allebei nog nooit, iemand garnalen zien pellen met mes en vork. En geloof ons NIET proberen ook, want het is écht, maar dan ook écht NIET te doen. Ze vernaggelt die hele gamba, wat op zich al vreselijk zonde is, maar er blijft ook niets van over om op te eten. Het levert voor ons wel een vermakelijk schouwspel op, dat dan weer wel! We sluiten af met de toetjes. Mousse van limoen, diverse kleine cakejes en niet op de foto, maar wel lekker Jelly pudding van citroen met een beetje slagroom en merengue. We zijn voldaan!

Terug in de kamer gaan we aan de koffie/thee, werken de rest van de website bij en Benny kijkt een film.

Voor straks welterusten en tot morgen!

Dag 1; Ridderkerk - Lanzarote

Om 04.10u, ja je leest het goed! Om 10 over 4 loopt de wekker af. Er gaat een snel ontbijtje en een bak koffie naar binnen, kop onder de kraan, de tandenborstel erdoor, de laatste afwas weg, vuilniszak in de kliko en dan gaan om 5 uur de koffers, die we uiteraard gisteren al gepakt hebben, in de auto. Om kwart over 5 zijn we bij Brendon. Hij rijdt mee naar Rotterdam Airport (en moest dus ook mega vroeg zijn bed uit. Nogmaals DANK daarvoor!) Hij neemt de auto mee terug en haalt ons dan volgende week weer op. Voordeel van zo vroeg op de weg; Geen file's. We zijn dus in no-time op het vliegveld. We droppen de koffers en omdat er op R'dam airport weinig tot niets te beleven is, lopen we ook maar meteen door naar de security. Tassen met laptops/foto en film apparatuur gaan door de scan. De spullen van Anja komen ongeschonden door de keuring, maar die van Benny hebben blijkbaar een verdere inspectie nodig. De laptop gaat uit de tas, kabels en opladers worden bekeken en er wordt een drugs swab gedaan, maar als de uitslag niets oplevert, mag alles er weer in. Op naar de koffie, op naar Starbucks!

Om half 8 is het boarding time..

Tui Fly Boeing 737

Eenmaal in het vliegtuig krijgen we meteen een aantal mededelingen die ruim een half uur vertraging opleveren... Allereerst moet het vliegtuig ijsvrij gemaakt worden. Vervolgens wordt er gestaakt in Frankrijk (luchtverkeersleiders), wat betekent dat je er niet overheen kunt vliegen (daar weten Mitchell en Anja alles van, na een geannuleerde terugvlucht vanuit Lissabon). Goed, we gaan dus blijkbaar over Engeland, alleen onze startbaan ligt naar het oosten, wat inhoud dat we 1st landinwaarts vliegen, dan een U-bocht maken richting de kust, bij Engeland links af gaan om vervolgens over Portugal heen naar de Canarische eilanden te vliegen. Na 20 minuten zijn ijsvrijmaak mannen er en komt de mededeling dat we ook van startbaan zijn verandert. We stijgen nu op in Westwaartse richting, wat betekent dat de U-bocht vervalt en we meteen richting de kust vliegen.

Je snapt dat we inmiddels ook wel weer trek hebben gekregen. Koffie en een heerlijk Waldcorn broodje met rucola/kaas/tomaat.

We vullen de tijd met een boek (Anja) en een filmpie voor Benny... Oh, en ondertussen luisteren we naar 2 kindjes van nog geen jaar, die zo ongeveer de hele vlucht een wedstrijdje jengelen en huilen doen.Ze winnen wat ons betreft allebei!

Na een korte tussenstop op Fuerteventura, waar de regen met bakken naar beneden komt, krijgen we dan toch echt eindelijk Lanzarote in zicht.

Welkom!

Als de koffers van de band zijn lopen we naar de balie van Cicar waar we via Sunny Cars een auto gehuurd hebben. We hebben thuis alle gegevens al online ingevuld, wat betekent dat we razendsnel de sleutels hebben en met de mededeling dat de auto op parkeervak 82 staat en we de tank 1/4 vol meekrijgen en dus ook weer 1/4 vol in moeten leveren staan we binnen 5 minuten buiten in het zonnetje waar we tocht écht eerst even van moeten genieten.

We hebben de auto snel gevonden. Een werkelijk spikspinternieuwe witte Peugeot met 175km op de teller. We rijden in een klein kwartiertje, met behulp van de mevrouw van Google maps, foutloos naar het hotel en daar moet natuurlijk wel even geposeerd worden.

Hotel Las Costas

We worden welkom geheten door een bijzonder vriendelijke Belgische dame en gaan dan op zoek naar kamer 1153. Het hotel heeft maar één verdieping en alle kamers liggen geschakeld langs een pad dat door een soort van cactustuin loopt. Helaas waren er geen kamers met zeezicht meer beschikbaar, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben wel een heerlijk terras en we zien meteen dat we in de middag de schaduw hebben en in de ochtend dus een lekker zonnetje als het nog niet zo warm is

De kamer is helemaal prima!

We drinken even lekker een bakkie koffie/thee op ons terrasje, stellen de wi-fi code in op de telefoon en lopen dan een rondje over het terrein en langs het zwembad.

...om meteen door te lopen naar de supermarkt aan de overkant van het hotel.We halen wat te drinken (water en bier) en slaan meteen wat te knabbelen in. Terug in het hotel werken we vast een gedeelte van de website bij en om half zeven is het dinnertime!

We bestellen een bier en een watertje, proosten op het leven en gaan dan het buffet verkennen. De selectie voorgerechten is prima. Verschillende soorten salades met gewoon, sla, pasta of rijst, genoeg toppings, allerlei mini gerechtjes, soep en brood. Het buffetje met de hoofdgerechten is minder. Het is een klein buffet en het is aansluiten in een lange rij. We nemen frietjes met 2 lapjes vlees, een empanada met tonijn en mozzarella met pesto en tomaat. Op de empanada na, die overigens niet naar tonijn smaak is alles koud. Zelfs het vlees wat zo van de bakplaat af komt is, buiten verschrikkelijk taai, alleen maar lauw. We doen nog een tweede poging aan de andere kant van het buffet waar ze net een schaal met verse drumstickjes neerzetten, maar ook die zijn niet warm. Alleen het visje van de bakplaat is én warm én ook nog erg lekker. Geen kwaad woord over de toetjes, daar is niets op aan te merken. We hebben mini chococake, chocolademousse én het lekkerste toetje van de wereld... Jelly pudding met een beetje slagroom. Er is nog een buffet met allemaal verschillende soorten kaas en een buffet met vers fruit, maar vol is vol.

We hebben de 1e helft Ajax - Feyenoord aan tafel op de telefoon gekeken, waarbij onze ober kwam melden dat je straks ook Barcelona - Real Madrid hebt, de 2e helft kijken in de kamer met een bakkie koffie/thee op de laptop. Inmiddels is de stand 2-1, we duimen voor een goede afloop!!

Voor straks welterusten, wij zullen er niet zo laat in liggen gok ik en tot morgen!

Liefs Benny & Anja.