Vandaag gaan we het westen van Lanzarote ontdekken.

Na het ontbijt pakken we de spullen die mee moeten en vertrekken we naar onze 1e stop; Volcàn El Cuervo

In het Marco Polo reisgidsje van Lanzarote staat helemaal niets over deze vulkaan, maar na wat speurwerk op internet vinden we het volgende... "Wie zichzelf wil uitdagen of wie wil genieten van een ultiem vulkaanlandschap, die moet naar Volcàn del Cuervo. Op de top van de vulkaankrater heb je een prachtig uitzicht over de omgeving en het typerende, vulkanische landschap van Lanzarote. Hoewel de tocht naar de top als pittig kan worden ervaren door beginnende wandelaars, is het de moeite meer dan waard". Voor ons zeker een trigger om deze vulkaan te bezoeken. Er is geen Visitors centre of iets wat er ook maar op lijkt, alleen een parkeerplaats, waar wat auto's staan, langs de weg verraad dat hier iets te zien/beleven valt. We nemen foto/filmspullen en water mee en gaan dan op pad.

Hoe dichterbij we bij de vulkaan komen, hoe beter je kunt zien waar de eruptie heeft plaats gevonden. Beetje vreemd idee dat we straks op de bodem van de krater zullen staan.

We lopen door een landschap van lava...

In de 18de eeuw heeft Lanzarote ontzettend veel last gehad van vulkaanuitbarstingen. Enorme oppervlaktes zijn hierdoor veranderd. De eerste uitbarsting van deze reeks vond plaats op 1 september 1730. Hoewel dit zeker niet heftigste was vormde tijdens deze uitbarsting deze vulkaan, Volcàn del Cuervo.Wat bijzonder is aan Volcàn del Cuervo is dat het een klassieke, simpele krater is. De vorming is symbolisch voor hoe veel mensen een vulkaan zien. Gelukkig kan dit type vulkaan maar één keer uitbarsten. In de jaren en eeuwen daarna is een deel van de vulkaan steeds verder ingestort. Hierdoor ontstond een caldera. Vandaar dat deze vulkaan ook wel bekend staat als Caldera del Cuervo.

Wat bijzonder is aan deze vulkaan is dat je er doorheen en eroverheen kan lopen. Tijdens een tocht van zo’n 5 kilometer bereik je de top. Vanaf hier heb je een schitterend uitzicht. Niet alleen over het omringende landschap, maar ook de vulkaan in. Dit maakt de tocht enorm indrukwekkend. Veel mensen zeggen dat een wandeling naar de top van deze vulkaan een zuivering voor je geest is. Of dat echt zo is durven we niet te zeggen, maar het is in ieder geval zeer inspirerend en adembenemend!

Er loopt een pad langs/rondom de hele vulkaan...

Waarbij we na een tijdje aan de rechterkant aan het pad naar boven kunnen beginnen. Het is een behoorlijke klim, maar eenmaal boven is het zeker de moeite waard...

We staan nu boven aan de rand van de krater en na even van dit bijzondere uitzicht te hebben genoten beginnen we aan de afdaling naar de bodem, waar het nog veel indrukwekkender is en je je meteen realiseert dat de mens maar een nietig wezentje is en dat aarde zóveel meer kracht en macht heeft. Bijzonder is ook wel dat na zoveel jaar, zelfs in een vulkaan krater en dwars door de dikke laag lava heen de planten toch weer een weg vinden...

Als we alle indrukken opgeslagen hebben verlaten we de krater ...als je naar beneden loopt, moet je ook weer omhoog... en lopen we door dit bijzondere 'maan' landschap terug naar de parkeerplaats.

Volgende stop, volgend vulkaanlandschap. We gaan op weg naar Parc National de Timanfaya of Montañas del Fuego (letterlijk: vuurbergen) is een natuurgebied op Lanzarote, het gebied bestaat uit een uniek vulkanisch, "maan" landschap. Dit landschap ontstond door een vulkaanuitbarsting in 1730. Er is nog steeds sprake van vulkanische activiteit.

Bij het bepalen van de route kunnen we uit verschillende Timanfaya opties kiezen. we voeren in wat het meest voor de hand ligt: Het visitors centre. Als we aankomen ziet het er verdacht stil uit. Er staan 2 auto's links van de weg en 1 auto voor het gesloten hek van de parkeerplaats??? We rijden een stukje door, keren dan om en zetten ook onze auto voor het hek. Eerst maar een foto van het parksign

Inmiddels stoppen er nog meer auto's en iedereen kijkt net als wij, verbaasd dus, tot we de volgende aankondiging ontdekken op de slagboom...

Ja, ja... hoe dan? Wat nu? We weten dat je zelf niet door het N.P mag rijden, dat dit alleen met een bus van het park kan, maar betekent dat dan dat ook deze niet rijden op zondag? Dat zou vreemd zijn, want op internet staat dat het park open is met een gemiddelde drukte... We roepen een hulplijn in! Brendon is hier ook geweest, misschien kan hij ons helpen. We videobellen, zodat hij kan zien waar we zijn en horen dan ook meteen dat we dus niet bij de vertrekplaats van de bussen staan. We moeten naar Islote de Hilario ipv dit bezoekerscentrum. Aha, onze dank is groot! We geven de dame van Google Maps de opdracht ons daarheen te brengen en, na een tocht door het volgende vulkaan landschap, staan we na 10min op de goede plek. We betalen de entree (ja, ja, inmiddels weten we dat ons 4 bezienswaardigheden ticket van eergisteren ook hier geldig was) en rijden dan naar boven naar de parkeerplaats, waar een aardige meneer ons een plekje vlak voor de deur van het restaurant geeft. Hij verteld dat de volgende bus over 5min vertrekt, maar als we heel lief vragen of we eerst koffie mogen drinken, dan mag dat ook. De bussen vertrekken elke 20min en de rit duurt iets meer dan een half uur.

Terwijl we, na een discussie met de koffie dame ...er staat 1 meneer, die al geholpen wordt aan de bar. Anja gaat links van hem staan. Even later sluiten er ook rechts mensen aan en die worden meteen geholpen. Als Anja een beetje verbaasd naar de koffiedame kijkt, legt die uit dat je rechts moet aansluiten...Serieus? Er was verder helemaal niemand!... in het panorama restaurant aan een lekker bakkie zitten, zien we meteen waar we straks met de bus rijden.

Na de koffie kunnen we meteen in de bus stappen

De bustour gaat over een smalle weg langs die klimt en daalt, over en langs vulkanen en door belachelijk bijzondere en indrukwekkende lava velden.De bus stopt wel af en toe, maar we mogen er helaas niet uit. De foto's geven een slechts een kleine indruk van wat we zien. De blauwe gloed komt door de getinte ramen van de bus.

Ons eindpunt van deze indrukwekkende tour; Het panorama restaurant.

Realiseerde we ons dit al toen we een aantal jaren geleden in Yellowstone N.P waren (reisblog 2010 en 2014), als we terug bij ons startpunt zijn laten ze ons nog even zien hoe heet het in het binnenste van deze aarde is...

Water veroorzaakt een geiser...

...en stro vliegt vrijwel meteen in de fik.

We nemen, om het af te leren, nog een bakkie koffie ..ja, we sluiten nu netjes rechts aan.. en gaan dan weer op weg.

De volgende stop is El Lago Verde bij El Golfo. Helaas komen we er nooit aan... De weg is afgesloten. Google maps laat ons stoppen waar geen groen meertje is en als we vanaf die plek een stukje doorrijden staan we ineens bij onze volgende stop. Los Hervideros.

Dit natuurfenomeen laat zien wat de elementen van de natuur samen kunnen bewerkstelligen. Lavastromen hebben voor een ruige rotsformatie gezorgd die zeer abrupt stopt waar de zee begint. Als je de auto op het parkeerterrein parkeert zie je nog niet meteen wat er te zien is. Pas zodra je vanaf de auto het pad oploopt zie je ineens hoe de zee stukken uit de kust heeft gehapt en hoe de golven soms zeer ruig in de onderbuik van de uitgeslepen rotsen aanklotsen.

Het is een prachtig gezicht hoe het water de inhammen in klotst, hoe de golven kapot slaan tegen het gestolde lava en nog indrukwekkender is het bulderende geluid wat dat veroorzaakt.

Hierna rijden we naar Salinas de Janubio, de zoutvelden van Lanzarote.

Na de zoutvelden hebben we eigenlijk La Geria nog op de planning staan, een bijzondere manier van wijn produceren, maar we slaan dit over en gaan terug naar het hotel. We zijn hier vanmorgen al langs gereden, maar niet gestopt voor foto's. Voor wie interesse heeft van zowel El Lago Verde als van La geria staan foto's in de sneak preview.

We eten vanavond bij het Steak restaurant tegenover ons hotel. Benny heeft Mixed grill meat en Anja Mixed grill fish. Het is, zoals gewoonlijk bij een mixed plate veuls te veul!

Na het eten bewerken/uploaden we de foto's nog, maar een verslag schrijven moet toch echt tot morgen wachten!